A-Vivi depermí 2: "La scœula guida"

Trama:

La Marialuisa la n'à fada un'altra de li sò. Dòpo che el sò maéster de scœula guida l'è nad in vacanza, l'à domandad a un sò amis, el Guido, cjamad Guidino de lé, de dâ-g una man cond la pràtica de la guida. Lu, furb, l'à pensad ben de portâ-la ind un boschet per fâ camporella, ma lé la l'à miga capid e l'à credud debon a la stòria che lu el g'à cuntad sú, e çoè che per vèsser bon de nâ in màchina gh'è de vèsser bon de schivâ li piante. Pecad che dòpo d'una mucja de piante schivade, la pòvera stravacabreud de la Marialuisa la n'à centrada vuna e la s'è schevezzada sú tuta e, ind el cuntâ-ghe'l sú ai sò dô genitor, la ie à fadj preocupâ.

Trascrizion:

> Pronto?!

< Cjao, mamina, son mi!

> Ah, te sé ti, Marialuisa... tut a pòst?

< Eh, tut a pòst miga pròpi. Ma la va veh miga mal!

> Còsa gh'è stad an'mò?

< Ma nient, ò continuad li lezion de scœula guida!

> Cond ol maestro!?

< Eh nò, el maestro el s'è teud feu una setmana de vacanza e allora...

> E allora còsa?

< Nient... allora ò continuad la pràtica cond el Guidino.

> Cond ol Guidino? E chi l'è el Guidino?

< L'è el Guido. L'è mi che ghe cjami Guidino!

> Sent, mi capissi negot! Marialuisa, çerca de vegnî al sòdo. Chi l'è ol Guido?

< Uffa, mamina, te sé ça cond li sòlite domande... el Guido l'è un mè amis!

> E còsa el c'entra cond la scœula guida?

< Ma nient, intant che el manca el maestro, el m'à dad lu una cuai lezion. Tut lí.

> E allora?

< E allora... l'è stad jer sera, cuand sem nadj a fâ scœula guida ind el bosc. Èm miga vist una pianta!

> Còsa??? Ò sentid ben?! Scœula guida ind el bosc? Oh, ma sî matj?!

< Ma nò, el Guido el m'à spiegad: prima de tut, per imparâ a nâ ben in màchina ghe va de vèsser bon de schivâ li piante! E per mi el g'à perfetament reson, eh!

> Cert che ind un bosc de piante ghe n'è assé per allenâ-s, eh! Brava stúpida!

< Pensa, mamina, n'averò schivade una cuarantina!

> E la cuarantunésima?

< L'ó catada in pien, mamina! In pien, l'ó catada!

> E te sé fada mal?

< Eh, a régola! Per fortuna che seri tacada!

> Scjao, almen cuell! L'è una bella abitúden, cuella de tacâ li çinture!

< Ma nò, mamina, còsa t'é capid? Per fortuna che seri tacada al Guido!

> Còsa? Ma chè razza de scœula guida che fê voaltri dû!?

< Ma dai, l'è nada inçí: l'era ça cuasi scur e mi g'aveva pròpi miga piçad i fari e allora el Guido el s'è spianaçad de la mè part per piçâ-i e se sem braçadj sú chell àtim, eh, t'àn (?) de miga lassâ nâ una ocasion e peu... pam... èm centrad la pianta.

> Ma santo, Signor, ma cosa me toca an'mò de sentî. Nò, pòvera mi. Joann, Joann, ven inçà ti, per l'amor di Dio, ven inçà ti, da'g a tra a la tò tosa, per piaser, eh.

+ Pronto?! Cjao, Marialuisa. Cosè che gh'è?

< Ma nient, papino, l'è la mama che dramatiza sèmper tut.

+ Ma sent, cuaicòss (?) ò sentid anca mi, chi l'è 'sto Guido?

< El Guido l'è vun che guida, papino!

+ Ah, ça, dai, te voleré miga tirâ in gir anca el tò pa, de'i vòlte. Ma di'm, putòst... e còsa c'entra el bosc?

< Oh, che nòia. Adess devi riprènder tuta la stòria da capo? Dai, g'ò za cuntad sú tut a la mama. Fa'm pu ripèter.

+ Còsa ghe c'entra el bosc. Almen cuest el veuli savê.

< Ma, sí, dai, che peu l'era gnanca pròpi un bosc, nè. L'era una spécie de parc cond una pianta vuna distanta de l'altra.

+ E còsa sî nadj dent a fâ cond la màchina?

< El Guido el m'à spiegad che l'è fondamental per vèsser bon de nâ in màchina schivâ li piante.

+ Nò, ma l'è semo o còsa?

< Ma nò, papino, l'è debon important, veh! E allora per imparâ ben ghe va nâ ind un sit indove de piante ghe n'è tante.

+ Sí, magari anca cuand l'è un pò scur e gh'è in gir nissun... just?

< Pròpi inçí, papino, ma i faseva inçí anca ai tò tenp?

+ Sí, fasévom inçí anca nun cuand trovàvom una cuaivuna che bocava! Dai, Marialuisa, tira't insema!