A-Vivi depermí 1: "Marialuisa"

Trama:

La Marialuisa l'è una fomna zóvena che de pòc tenp l'è andada a víver via de ca. L'è una stravacabreud che la ne combina de tutj i color e la sò mama la'l sa beníssim. La Marialuisa l'è bona gnanca de fâ de manjâ e in chesta pontada, gràzie a la sòlita cjamada al telèfon intra lé e i sò genitor, la pòra Mamina la se'n renderà cunt.

Trascrizion:

> Pronto?!

< Cjao mamina, son mi!

> Ah, te sé ti, Marialuisa! Allora, come la va?

< La va beníssim, mamina, mej che inçí...

> Eh, la va beníssim... per ti va sempro tut ben! Sent, mi son tut altro che trancuilla! Eco, mi 'sta stòria de veule-t tirâ feura un apartament per cunt tò...

< Ormai chell ch'è fad l'è fad!

> Guarda, se l'era miga per cuell pampass del tò pa, ti de ca te nàvet miga via!

< Ma dai, mamina! L'è bè just che anca mi impara come l'è fada la vita, nò?!

> Com'è fada la vita?! A vintidû agn! Oh, pòra ingenua, ma te'l sé miga che la vita l'è fada de milla perícoi, de... de disgràzie, de omenaç!

< De omenaç??? Ma dai, mamina, mi g'ò miga pavura dei òmenj, nè?!

> L'è bè per cuell, cara la mè tosa. Eco, te védet, se te stàvet an'mò un pezzet a ca, mi te spiegava an'mò tante ròbe, e... Sent, l'è pu vegnuda a trovâ-t, la Francesca?

< Cert che l'è vegnuda! E l'è stada chí anca a çena!

> A çena??? Ma se (te) sé gnanca bona de fâ-t scaldâ un cafè a colazion!

< Colpa tò che te m'é mai lassad fâ negot! E inveci la tò tosa la g'à fad là un bell risotin!

> Ossignor! E come te l'é fad?

< Ma nient! Butad dent el ris, la çigolla, el zafran e el dado ind una piròfila e peu ie ò metudj dent ind el forn.

> Co'l breud!

< Chè breud? Te sé che a mi el risòt el me pias putòst succ, vè!?

> Ossignor, ma come te gh'é fad a cosinâ chell ris? Ma come se pò? Nò, chissà che pastrun che t'é fad!

< Eh, forsi ò sbajad li dòsi, vè, perchè l'è vegnid feu pròpi succ, anzi, voleress dî un pò sec!

> Sent, lassom pèrder, va! E... la Francesca?

< La Francesca l'à preferid manjâ un tòc de formagg e pan! Me sa che l'è miga tant de risòtj, vè!

> E allora, cosa t'é fad del ris?

< L'à teud sú lé ind un sachetin, per li galline de la sò nònna.

> Ma guarda ti se i'è figure de fâ. Oh, sent, la pròssima vòlta che te invídet cuaidun, passa chí de ca che te spieghi come se fa!

< Va ben, mamina! Allora cuasi cuasi a-passi là súbit, nè, perchè stasera voleress invidâ un mè amis!

> Un tò amis? Ossign... vè, lassom pèrder, va! E cosa te fasévet cunt de fâ-g là?

< Mah, magari un pò de ris in cagnon...

> Oh be', l'è semplicíssim, sí! Eh, te gh'é lí cuaicòs de scríver?

< Spetja un àtim... eco!

> Allora: te fé cœuser el ris ind l'acua...

< A-cua!

> Cuand l'è còt te'l scòlet e te ghe gràtet sú un pò de Sbrinz...

< Sbrinz!

> Ind un padellin a part te fé colâ el buter...

< Bu-ter!

> Te fé brustolî una çigolla...

< Çi-go-lla!

> E pœu te ie svèrset sú sul ris!

< Ma va ben se ghe sversi un pò de breud? Per miga fâ-l vegnî tròp succ!

> Sent, Marialuisa, lassa pèrder! Tra çinc minudj son lí e te fo vedê come se fâ. Va ben?

< OK, va ben, mamina! Intant, a-meti là el ris!

> Nò, ti fa negot, me recomandi! Çinc minudj!

< OK, mamina, va ben! Cjao nè!?

> Sí, cjao cjao!

< Oh dio, m'à vegnid in ment adess... son restada senza ris! Adess come fem? Mah, me sa che nem in pizzeria!